Frankrijk: die andere zieke man van Europa

Geplaatst door Hans Roodenburg op 3 november, 2013 - 20:00

© Generaal de Castries, de Franse commandant, in Dien Bien Phu (bron: Wikimedia Commons)

Sleept Frankrijk de rest van de eurozone mee in zijn val?

Tijdens de zomervakantie van 1953 logeerde ik als tienjarig jongetje bij familie in Parijs. Zo kreeg ik de kans om de grote parade te aanschouwen op de Champs-Élysées ter gelegenheid van de Franse nationale feestdag op de veertiende juli. Het was een indrukwekkend spektakel waarbij het trotse Frankrijk alles uit de kast trok om zijn militaire kracht te tonen: pantservoertuigen, mobiel veldgeschut, de Spahi's (inheemse ruitertroepen uit Frans Noord-Afrika) en natuurlijk het roemruchte Vreemdelingenlegioen.

Nog geen jaar later zouden de Franse troepen in Indochina een verpletterende nederlaag lijden. De junglevesting Dien Bien Phu, bemand met meer dan 10.000 Franse soldaten (deels van bovengenoemd Vreemdelingenlegioen) onder commando van kolonel, later generaal, De Castries, werd omsingeld door de rebellen van de Vietminh, onder bevel van de onlangs overleden generaal Vo Nguyen Giap, en tot overgave gedwongen. Het psychologisch effect van deze nederlaag was enorm. Weliswaar niet zo groot als van die in 1871 en 1940 tegen de Duitsers, maar veel scheelt het niet.

De Fransen hielden het vervolgens in Indochina voor gezien. En die parade? Een bizarre tegenstelling: dat trotse vertoon van militaire macht, terwijl de boel in Zuidoost-Azië op instorten stond. Was het hoogmoed voor de val? Ik denk eerder een gevalletje van 'the show must go on', want in 1953 was tot Parijs al doorgedrongen dat de oorlog in Indochina uitzichtloos was. Maar symbolisch is het wel voor het Franse zelfbeeld, dat altijd moeite heeft zich aan te pasen aan de werkelijkheid. Als beeld en werkelijkheid niet overeenstemmen dan zijn de Fransen al gauw geneigd te denken: "dat is dan jammer voor de werkelijkheid".

Tot zover andere tijden, terug naar de onze.

Dat het in Zuid-Europese landen als Griekenland Italië en Spanje momenteel niet goed gaat, zo niet een grote puinhoop is, dat is geen nieuws. Op deze website komt dit vrijwel dagelijks aan de orde en zelfs onze eurofiele mainstream media kunnen er niet omheen. Maar als het om Frankrijk gaat is de berichtgeving toch meestal wat terughoudender. Natuurlijk is bekend dat ook daar veel mis is, maar het land wordt - ondanks de Duitse economische superioriteit - toch nog gezien als een leidende mogendheid in de Europese Unie. 

Het gaat dus slecht met Frankrijk: massale bedrijfssluitingen, hoge werkloosheid en overheidsfinanciën die volledig uit de klauwen dreigen te lopen. En wat doet de Franse politiek? Die staat erbij en kijkt ernaar met een eigenaardig mengsel van arrogantie en zelfhaat, zoals de Franse filosoof Bruckner zijn landgenoten jaren geleden al voorhield. De hoogstnoodzakelijke hervormingen en vooral de sanering van de overheidsfinanciën: het wil er maar niet van komen. Het is die vermaledijde werkelijkheid die zich maar niet wil voegen naar het Franse zelfbeeld.

Vandaag in Die Welt een opiniestuk dat uit de doeken doet wat er mis is met het land van Marianne, onder de veelzeggende titel: Het zwakke Frankrijk trekt heel Europa mee in zijn val:

Wer über den Rhein nach Frankreich schaut, den packt das kalte Grausen. Das Land siecht seit Jahren nicht nur dahin, es befindet sich auch im rasanten Niedergang. Seit knapp einem Jahrzehnt warnen Experten vor dem Abstieg, doch nichts geschieht, sieht man von den Ruinen des Verfalls ab, die zahlreicher werden.

Vrij vertaald:
Wie naar Frankrijk kijkt wordt bevangen door huiver. Het land is al jaren aan het wegkwijnen, het is ten prooi aan een razendsnelle neergang. Al bijna tien jaar hebben deskundigen hiervoor gewaarschuwd, maar er gebeurt helemaal niets, afgezien dan van de puinhopen die alsmaar talrijker worden.

President Hollande is natuurlijk de verpersoonlijking van deze intertie, maar - aldus Die Welt - zijn voorgangers Chirac en Sarkozy deden het niet veel beter.

Jeugdwerkloosheid: 26 procent, staatsschuld: 95 procent van het BBP en stijgende, industrie: zwakke sectorstructuur, export: sinds 2005 met 20 procent gedaald. En wat doen Hollande en zijn kabinet hiertegen? Wie het weet mag het zeggen. De ineenstorting lijkt met rasse schreden naderbij te komen. Dit bergt het risico in zich dat ook wij in die val worden meegesleept.